Wat is polyritme in muziek

Polyrhythm is een combinatie van verschillende ritmische patronen binnen dezelfde muzikale handtekening. Het wordt ook gedefinieerd als de afwezigheid van dezelfde minimale duur van notities (zoals achtste noten of zestiende noten) binnen een bepaalde meter.

Dit fenomeen is gebruikelijk in zowel academische als volksmuziek, en ze hebben hun eigen kenmerken. In academische muziek is polyhythm meestal gebaseerd op een vaste meter en worden ongelijke ritmische figuren met bepaalde intervallen gesynchroniseerd. In volksmuziek, zoals Afrikaans of Indiaas, wijken de downbeats in elk ritme vaak iets af van de exacte wiskundige beat.

In moderne muziek is Polyrhythm ook heel gebruikelijk. Een voorbeeld is de basisjazzpuls van "Swing", een polyhythm, waardoor het gevoel van een klassieke 12/8 tijdsignatuur wordt gecreëerd door een swing triplet -patroon te leggen op een plat kwartbasspatroon. De taak van een jazzmuzikant is echter niet om de tijdsignatuur toe te staan ​​om gelijk te maken, maar om een ​​geluid in de buurt van folk polyhythm te creëren.

Een eenvoudig voorbeeld van polyritme is de hemiola, een combinatie van bipartiet en drievoud, waarbij de hemiola een polyhythm kan creëren ten opzichte van de hoofdpulsatie in dezelfde muzikale stem.

Eerst wordt het oor gewend aan de pulsatie met drie beat, die vervolgens, met behulp van het mengen van accenten, twee omzet. Het oor, door traagheid, neemt deze twee-beat echter in een drie-beatmaatregel waar, waardoor een polyhythmisch geluid ontstaat.

Het combineren van pulsatie op 2 en 3 is de eenvoudigste en meest gebruikelijke manier om polyritme te creëren. Het is bijvoorbeeld mogelijk om kwartdrietallen over even kwartnoten of achtste noten heen te leggen:

In de tweede maat wordt een type van 4 bij 3 polyritme gevormd. Een ander voorbeeld van 4 bij 3 polyhythm. Viervoudigende accenten in een triplet -lijn. De omgekeerde combinatie is ook mogelijk-het opleggen van drie-beat accenten op zestiende noten. Een van de populaire technieken in Jazz is het opstellen van een kwart noot met een stip op een 4-beat-meter:

Dit zijn de eenvoudigste soorten polyhythms. Meer complexe varianten van polyhythm worden gevormd door het combineren van pulsaties van vijf en zeven-beat. Een van de meest interessante voorbeelden is het opleggen van vijf-beat-accenten aan een triplet en pulsatie met vier beat.

Houd er rekening mee dat in beide maten het samenvallen van de beats plaatsvindt via een aantal maten dat gelijk is aan de aanhoudende duur (in ons geval is dit 5).
Dit is een belangrijk patroon van polyritme, dat is gebaseerd op de mogelijke omkeerbaarheid van elk polyritme in een soortgelijk polyritme in een andere meter. Het 16e voorbeeld kan worden geschreven als vijflingen of 5/16 maatsoorten.

Praktische technieken voor het beheersen van polyritmische ritmes

Sommige soorten polyritmes zijn gemakkelijker te bestuderen en waar te nemen, omdat ze gebaseerd zijn op het wiskundige toeval van ritmische delen en gemakkelijk worden berekend, zoals de hemiola of de 4 bij 3 ritme. Er zijn echter polyhythmes die zijn gebaseerd op de onafhankelijke perceptie van elk ritme en ondeelbaar zijn, zoals septoli in een verhouding van 16 tot kwart drielingen. Het is belangrijk om onafhankelijkheid te ontwikkelen bij het uitvoeren van verschillende delen van het lichaam (armen, benen, stem, enz.), Afhankelijk van het gebruikte muziekinstrument.

Bij het bestuderen van polyritmes is het de moeite waard om een ​​voorbeeld te nemen van vocale muzikanten die ook instrumenten spelen. Ze adviseren vaak om het toeval van ritmische beats te berekenen. Bij het zingen is het niet gebruikelijk om de correspondentie van elke lettergreep met een specifiek akkoord te berekenen.

Een effectieve aanpak is om elk onderdeel afzonderlijk te onthouden en te oefenen totdat ze automatisch worden, waarna u moet proberen ze samen te synchroniseren. In de praktijk is het het beste om ritmes te combineren in polyhythms op of nabij het oorspronkelijke tempo. Een te langzaam tempo kan leiden tot te veel nadruk op bijpassende beats en het vernietigen van de ritmische structuur. Het belangrijkste is om elke regel afzonderlijk te leren horen.

Omdat het menselijk oor in staat is om slechts drie onafhankelijke muzikale lijnen tegelijkertijd te waarnemen, is het de moeite waard om de twee al beheerst in één te combineren. In de toekomst zullen we ook concepten bespreken als ritmische mixen, ritmische modulatie, ritmische modi, enz. Maar voor nu moet de belangrijkste aandacht worden besteed aan het beheersen van polyhythms.